𝖒
Nakomenlingen van Jan Materman
Het is 1893 wanneer Jan Materman het levenslicht ziet tussen Otterlo en Reemst in de herberg Planken Wambuis.
Zijn vader (ook Jan) is daar boswachter bij de Van Pallandts.
Jan is de op één na jongste in een gezin met 6 kinderen.
Door de afgelegen ligging van Planken Wambuis is voor de kinderen Materman
de christelijke school in Schaarsbergen de dichtstbijzijnde school. Zodoende moeten de kinderen dagelijks 15 kilometer (!)
te voet afleggen naar school. En dat ook in de winter wanneer er een dik pak sneeuw,
op de hei lag of wanneer het nog pikkedonker was op de destijds onverlichte route.
Hij start al vroeg (5 jaar oud!) met het pruimen van tabak dat hij van houthakkers uit Ede krijgt toegestopt.
Op school weet hij de pruimtabak van meester Reesink te bemachtigen.
Het is iets dat hij bijna zijn hele leven blijft doen totdat hij er vanwege maagklachten mee moet stoppen.
Daar waar de christelijke school de dichtstbijzijnde school was was 'Rust Wat'
aan de Kemperbergerweg de dichtstbijzijnde kruidenierswinkel voor de familie Materman.
De kruidenierswinkel van Johan Hassink was er toen nog niet.
Tijdens zijn diensttijd leert hij zijn vrouw Gerritje Langenbach uit Hoenderloo kennen.
Het is ook in die tijd dat hij leert knippen en scheren van de compagnie-kapper,
die hij later op mag volgen, hier wordt dan ook het idee geboren om na zijn diensttijd een kapperszaak,
te beginnen aan de Kemperbergerweg nr. 95. Veel stelde de 'zaak' toen echter niet voor.
Naast de kapperszaak is Jan namelijk ook in dienst als jachtopziener op Planken Wambuis,
Net als zijn vader dat eerder was, in de ochtend en 's avonds (vanwege het stropen),
was hij dan druk als jachtopziener en in de middag als de barbier van Schaarsbergen.
Stilzitten was er voor Jan niet bij, naast al zijn verplichtingen was hij toen ook nog eens voorzitter,
van de Schaarsbergse muziekvereniging 'Kunst na arbeid' dat later Eendracht werd.
De zaak en het gezin verhuist in 1932 naar de Kemperbergerweg nr. 85,
waar ze eerst naast de veldwachter Tieme Timens komen te wonen en later de veldwachters Jacobs en van de Hof.
Weer later zijn de familie Nijenmanting er hun buren.
In deze tijd is hij ook lid van de vrijwillige brandweer en bemant hij als (hulp) brandwachtmeester,
regelmatig de hoge brandwachttoren die bij hen in de achtertuin staat.
Hier zat men de gehele dag de omgeving af te speuren met een verrekijker om een heidebrand,
zo vroeg mogelijk te signaleren, bovenop de woning zat een groot brandalarm bevestigd dat ging loeien,
wanneer het loos was, het was niet eenvoudig om de hoge toren op en af te gaan dus zodoende,
werd de lunch via een touw omhoog gehesen, Jan blijft 50 jaar actief,
bij de vrijwillige brandweer en wordt hier ook voor onderscheiden.
De meeste (Oud) Schaarsbergers zullen hem vooral kennen als de kletsende kapper,
die hen midden tijdens een knipbeurt prompt kon verlaten als hij werd weggeroepen bij calamiteiten.
In zijn kappers/ kruidenierszaak kon men altijd de laatste nieuwtjes en roddels uit Schaarsbergen horen.
Verder was Jan een opvallende verschijning als hij met zijn bromfiets in
vol ornaat als jachtopziener dwars door het bos reed (!) om zijn ronde te maken.
Samen met Gerritje heeft Jan 5 kinderen op de wereld gezet: Hennie, Wilhelmina, Jan, Gerrit en Koosje.
Samen met Gerritje heeft Jan 5 kinderen op de wereld gezet: Hennie, Wilhelmina, Jan, Gerrit en Koosje.
Jan wordt maar liefst 102 jaar en slijt zijn laatste jaren in een verzorgingstehuis op Presikhaaf
waar hij al net zo geliefd was als in Schaarsbergen.
Dochter Koosje Materman
Zoon Gerrit Materman
Met dank aan oud Schaarsbergen.
gen. Hier wordt dan ook het idee geboren om na zijn diensttijd een kapperszaak te beginnen aan de Kemperbergerweg nr. 95. Veel stelde de 'zaak' toen echter nog voor. Naast de kapperszaak is Jan namelijk ook in dienst als jachtopziener op Planken Wambuis net als zijn vader dat eerder was. In de ochtend en 's avonds (vanwege het stropen) was hij dan druk als jachtopziener en in de middag als de barbier van Schaarsbergen. Stilzitten was er voor Jan niet bij. Naast al zijn verplichtingen was hij toen ook nog eens voorzitter van de Schaarsbergse muziekvereniging 'Kunst na arbeid' dat later Eendracht werd.
De zaak en het gezin verhuist in 1932 naar de Kemperbergerweg nr. 85 waar ze eerst naast de veldwachter Tieme Timens komen te wonen en later de veldwachters Jacobs en van de Hof. Weer later zijn de familie Nijenmanting er hun buren. In deze tijd is hij ook lid van de vrijwillige brandweer en bemant hij als (hulp) brandwachtmeester regelmatig de hoge brandwachttoren die bij hen in de achtertuin staat. Hier zat men de gehele dag de omgeving af te speuren met een verrekijker om een heidebrand zo vroeg mogelijk te signaleren. Bovenop de woning zat een groot brandalarm bevestigd dat ging loeien wanneer het loos was. Het was niet eenvoudig om de hoge toren op en af te gaan dus zodoende werd de lunch via een touw omhoog gehesen. Jan blijft 50 jaar actief bij de vrijwillige brandweer en wordt hier ook voor onderscheiden.
De meeste (Oud) Schaarsbergers zullen hem vooral kennen als de kletsende kapper die hen midden tijdens een knipbeurt prompt kon verlaten als hij werd weggeroepen bij calamiteiten. In zijn kappers/ kruidenierszaak kon men altijd de laatste nieuwtjes en roddels uit Schaarsbergen horen. Verder was Jan een opvallende verschijning als hij met zijn bromfiets in vol ornaat als jachtopziener dwars door het bos reed (!) om zijn ronde te maken.
Samen met Gerritje heeft Jan 5 kinderen op de wereld gezet: Hennie, Wilhelmina, Jan, Gerrit en Koosje. Jan wordt maar liefst 102 jaar en slijt zijn laatste jaren in een verzorgingstehuis op Presikhaaf waar hij al net zo geliefd was als in Schaarsbergen.
Met dank aan Koosje Materman!
Met dank aan Koosje Materman!
𝕹𝖆𝖐𝖔